Iunius est Mensis Oceani et primus mensis plenus aestatis in hemisphaerio septentrionali. Solet esse tempus tumultuosum cuivis in conservatione oceanorum, cum conventus habeantur ad celebrandum, ad negotiandum, et ad anticipandum provocationes salutis oceanorum. Nonnullis annis, Dies Laboris advenit, et mihi videtur quasi nullum tempus in aqua egissem, quamquam quotidie cogito quid facere possimus ad abundantiam in oceano restituendam.

Haec aestas alia fuit. Hoc aestate, prope phocas et bubones, haliaeetas et delphinos—et omnem vitam infra invisibilem—fui. Hoc aestate, primum post decennium vel plus navigare kayak profectus sum. Hoc aestate, in insula castra posui et lunam super tentorium meum orientem spectavi dum undas in litore alludentes auscultabam. Hoc aestate, invitationem accepi ut amicis in navigatione iungerem ad cenam aliquot oppidis transmarinis et domum iterum sub solis occasu fulgente. Hoc aestate nepotem meum in prima navigatione ducere potui et primam locustam suam prope et personaliter videre dum e laqueo exibat. Nondum paratus est ad accessum locustae, quo frangitur nuces et butyrum citreum, sed satis laetus videbatur nobiscum esse. Spero nos iterum hoc facturos esse anno proximo.

Hae omnes res gestae mihi in memoriam revocaverunt cur quod facio faciam.

Aestas nondum finita est, scilicet, et tempestas aestiva manebit. Tempus huracanorum increscit, et similiter menses autumnales occupati. Dum ad abundantiam oceani restituendam et oeconomiam caeruleam regenerativam augendam prospicimus, ego quoque de vere et aestate cogitabo. Sicut alii sodales turmae Fundationis Oceani, fila variarum conventuum colligemus et in consilium operis intertexemus, sperabimus tempus huracanorum non mortiferum fore post tempestates horrendas quas iam hoc anno vidimus, et grati erimus omnibus sodalibus communitatis nostrae qui contribuunt — pro nobis, pro communitatibus suis, et pro futuro.