Уваходзім у рытм лета

Чэрвень — месяц акіяна, першы поўны летні месяц у паўночным паўшар'і. Звычайна гэта вельмі напружаны час для ўсіх, хто займаецца аховай акіяна, бо праводзяцца сустрэчы, прысвечаныя святкаванню, перамовам і чаканню праблем, звязаных са здароўем акіяна. У некаторыя гады надыходзіць Дзень працы, і мне здаецца, што я зусім не была на вадзе, хоць я кожны дзень думаю пра тое, што мы можам зрабіць, каб аднавіць багацце ў акіяне.

Гэтае лета было іншым. Я пабачыў цюленяў і сов, скапаў і марскіх свіней — і ўсё жыццё пад імі, якое я не бачыў. Упершыню за дзесяць ці больш гадоў я пакатаўся на байдарках. Я разбіў лагер на востраве і назіраў, як над маім намётам узыходзіць месяц, слухаючы, як хвалі набіваюцца аб бераг. Я прыняў запрашэнне далучыцца да сяброў на лодцы, каб павячэраць у некалькіх гарадах і вярнуцца дадому пад зіхатлівы закат. Мне ўдалося ўзяць унука з сабой у першую паездку на лодцы і ўбачыць зблізку яго першага амара, калі ён вылез з пасткі. Ён яшчэ не зусім гатовы да таго, каб пакаштаваць амараў з арэхамі і цытрынавым маслам, але, здавалася, ён быў вельмі рады быць з намі. Спадзяюся, у наступным годзе мы зноў пакатаемся на каяку.

Усе гэтыя прыгоды нагадалі мне, чаму я раблю тое, што раблю.

Лета, вядома, не скончылася, і летняе надвор'е зацягнецца. Сезон ураганаў набірае абароты, як і насычаныя восеньскія месяцы. Пакуль мы плануем аднавіць багацце акіяна і развіваць рэгенератыўную блакітную эканоміку, я таксама паразважаю пра вясну і лета. Як і іншыя члены каманды Фонду акіяна, мы будзем працягваць розныя сустрэчы і ўплятаць іх у план працы, будзем спадзявацца, што сезон ураганаў не апынецца смяротным пасля жахлівых штормаў, якія мы ўжо бачылі ў гэтым годзе, і будзем удзячныя ўсім членам нашай супольнасці, якія ўносяць свой уклад — дзеля нас, дзеля сваіх супольнасцей і дзеля будучыні.